Ołtarz magiczny

autor: Agathodaemon  
porta.lucis@o2.pl

„Mój ołtarz wykonany jest z ażurowego mosiądzu;

spalaj na nim w srebrze lub złocie!”

(AL. III:30)

„I namaścisz ołtarz całopalenia
ze wszystkimi jego przyborami,
i poświęcisz go, i będzie bardzo święty”
(Wj 40,10)

Ołtarz (łac. altare) przedstawia Wolę maga i prawo zgodnie z którym on działa.

Wszystkie rytualne przedmioty trzymane są na ołtarzu, ponieważ reprezentowane przez nie aspekty podlegają temu prawu. Tylko magiczna lampa symbolizująca Ducha znajduje się ponad ołtarzem. Ołtarz ucieleśnia wiedzę maga o prawach natury. Jest też miejscem mocy, lecz przede wszystkim zawsze służył spełnianiu ofiary. Na nim to składamy swoje dotychczasowe życie, dlatego jest też dla nas w pewnym sensie symbolem grobu. Dla chrześcijan ołtarzem na którym złożył swe życie Chrystus był krzyż. Jest symbolem środka wszechświata – osią, dzięki której przejawia się hermetyczna zasada: „jak na górze, tak i na dole. Jak na dole, tak i na górze”. Na ołtarzu składa się też śluby. „Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim leży”. (Mt 23,20)

Ołtarz choć nie zawsze umieszczany pośrodku świątyni, zawsze stanowił jej centrum. W przeszłości uważano, że sprawy dokonujące się na ołtarzu są tak święte, że uniemożliwiano profanom dostępu do niego. Ołtarz dla starożytnych upamiętniał miejsce spotkania z ich bogiem. W praktyce magicznej służy on głównie skupieniu uwagi maga na wykonywanym rytuale i ukazuje mu porządek wszechświata.

Nasz ołtarz powinien być pięknie wykonany i szlachetnie ozdobiony. Należy jednak uważać by w artystycznej formie jego struktury i bogactwie symboliki nie zatracić jego istoty.

Również sam kształt ołtarza będący podwójnym sześcianem odpowiada zasadzie „jak na górze, tak i na dole”. Jest on podwójnym sześcianem, a jego powierzchnia składa się z 10 kwadratów. Wierzchołkiem jest Keter, podstawą zaś Malkut. Wysokość ołtarza równa jest odległości od podłogi do pępka maga. Materiałami, które powinny nam posłużyć do stworzenia naszego ołtarza są  dąb lub akacja. Czasami stosuje się też wierzbę. Poniżej pokrótce opiszemy mistyczną symbolikę dębu i akacji.

dąb – drzewem tym włada Słońce, a powszechnie kojarzy się go z żywiołem ognia. Dawni kapłani słowiańscy łączyli go z męską potencją, płodnością i mądrością. Dąb pełnił w religii naszych przodków funkcję osi świata i naturalnej świątyni. Lokalizowali więc swoje miejsca kultu przeważnie w starych dąbrowach. Dąb symbolizuje nieugiętość, siłę, wytrzymałość i ostrość prawa. Jest oznaką szlachetności i sławy. Wiąże się z nim też długowieczność, fizyczną i moralną, cnotę oraz majestat i potęgę.

akacja – jest symbolem wtajemniczenia i inicjacji. Oznacza też zmartwychwstanie, nieśmiertelność i dążenie ku światłu. Jak słusznie zauważył Stanisław Antoni Wotowski „kwiat akacji jest symbolicznym wolnomularstwa.” Wiąże się to z masońską legendą zgodnie z którą akacja wyrosła na grobie zabitego Hirama – budowniczego Świątyni Salomona. Teksty Piramid głoszą iż Horus wyłonił się z drzewa akacjowego. Akacja była też budulcem Arki Przymierza.

Zdaniem Crowleya wierzchołek ołtarza powinien być pokryty złotem. Na metalu tym wygrawerowana powinna być figura wyrażająca Wielkie Dzieło i porządek wszechświata. Poniżej przedstawiam trzy przykładowe obrazy, którymi można ozdobić nasz ołtarz:

 Makrokosmos – rysunek pochodzący z Oedipus Aegyptiacus którego autorem był Athanasius Kircher.

Człowiek witruwiański – rysunek Leonarda da Vinci

 Pentagram który zamieścił Heinrich Cornelius Agrippa w swoim dziele Libri tres de occulta philosophia.

Boki ołtarza zdobić powinny enochiańskie tablice żywiołów wraz z sigilami ich królów:

Na wschodzie Wielka Tablica Powietrza

Na południu Wielka Tablica Ognia

Na zachodzie Wielka Tablica Wody

Na Północy Wielka Tablica Ziemi

Sam ołtarz usytuowany jest najczęściej pośrodku magicznego kręgu, bywa jednak że w pewnych sytuacjach ustawia się go na wschodzie. Warto zauważyć, że chrześcijanie również budowali swoje kościoły tak, by były ukierunkowane na wschód.

Kierunek ten symbolizował dla nich zmartwychwstanie ich mesjasza. W magii wschód powiązany jest z żywiołem Powietrza i kojarzony jest z oświeceniem oraz nowym początkiem i nadzieją. Chciałbym jednak wspomnieć również, że tradycja laveyańska wymaga by ołtarz ustawiony był na zachodzie (podobnie ma się rzecz wśród buddystów). Zaś wyznawcy religii Wicca najczęściej stawiają swoje ołtarze na północy.

Ołtarz należy konsekrować namaszczając go olejkiem abramelina (analogicznie chrześcijańscy biskupi czynią to za pomocą krzyżma).  Swój ołtarz ze względu na jego znaczenie powinno traktować się z szacunkiem.  Należy więc wyłączyć go całkowicie z użytku świeckiego. Zbliżając się do ołtarza, mag zbliża się symbolicznie do absolutu. Czynić to należy zawsze z odpowiednim nastawieniem umysłu. 

Rytualne narzędzia nie powinny zalegać na ołtarzu chaotycznie rozrzucone. Można rozmieścić je zgodnie z podziałem na część męską, wspólną i żeńską, lub przypisując każdą ze stron ołtarza żywiołowi. Jeśli decydujemy się na wariant drugi, każde z narzędzi umieszczamy na części ołtarza przypisanej jego żywiołowi.

A) Podział na narzędzia o charakterze męskim i żeńskim:

B) Podział pod kątem przypisania żywiołom:

   

 Miłość jest prawem, miłość podług woli.