Ceremonia ta może pełnić funkcję sakramentu inwokacji,mającej na celu wywołanie manifestacji energii potrzebnej do inspiracji, dywinacji lub komunii z konkretnymi obszarami świadomości. Może również zostać odprawiona jako akt magiczny mający na celu rzucenie zaklęć zmieniających rzeczywistość fizyczną. Ceremonia ta ma również zastosowanie w konsekracji instrumentów magicznych oraz ewokacji bytów w celu ich późniejszego wykorzystania. Składa się ona z sześciu etapów.
1. Przygotowanie.
Na tym etapie przygotowujemy przestrzeń, zakreślamy kręgi i trójkąty. Rozmieszczamy też magiczne instrumenty i bronie. Spożywane są również jakiekolwiek eliksiry chemiczne i botaniczne mające na celu wspomóc osiągnięcie stanu gnozy. Do wstępnego przygotowania uczestników mogą posłużyć też rytuały wypędzające, medytacje, tańce w kręgu lub jakiekolwiek inne stosowne czynności.
2. Deklaracja intencji.
Deklarację intencji należy sformułować najprościej jak to możliwe. Wypowiedzieć należy ją mocnym głosem i z precyzją. Trzymając w górze jakąkolwiek wybraną podstawę materialną, która ma zostać użyta w ceremonii, kapłan/kapłanka wypowiada słowa:
„Jest naszą wolą __________________ [ogłasza cel ceremonii]”.
Podstawą materialną może być pokarm, który posłuży do późniejszej konsekracji. Może to też byś sigil służący do późniejszego rzucenia zaklęcia lub talizman, amulet albo fetysz, które mają zostać konsekrowane. Jeśli podczas operacji, podstawą ma być eliksir seksualny, kapłan stoi z pustymi rękoma bo do złożenia ofiary posłuży jego własne ciało.
3. Inwokacja Chaosu.
Inwokacji Chaosu dokonuje się przy pomocy barbarzyńskiej inwokacji. Towarzyszą jej stosowne metody gnostycze wybrane przez prowadzącego ceremonię. Poniżej zamieszczamy główną przemowę kierowaną do Chaosu. Załączyliśmy do niej tłumaczenie (przynajmniej w stopniu na który pozwalaja prymitywna struktura angielskiego języka). Kapłan zakreśla w przestrzeni nad kręgiem Gwiazdę Chaosu. Gdy to czyni, symbol ten jest równocześnie wizualizowany przez pozostałych uczestników. Kreśląc symbol kapłan wypowiada następujące słowa:
OL - SONUF – VAROSAGAI – GOHU
Władam tobą zawołał
VOUINA – VABZIR – DE – TEHOM – QUADMONAH
Smok Orzeł Pierwotnego Chaosu
ZIR – ILE – IAIDA – DAYES PRAF – ELILA
Jestem Pierwszym Najwyższym który żyje w Pierwszym Etyrze
ZIRDO – KIAFI – CAOSAGO – MOSPELEH – TELOCH
Jestem terrorem Ziemi, rogami Śmieci
PANPIRA – MALPIRGAY – CAOSAGI
Wylewam ognie życia na Ziemię
ZAZAS ZAZAS NASATANATA ZAZAS
[Ostatnia linijka jest nieprzetłumaczalna]
Nad kręgiem wizualizowana jest ośmiopromienna Gwiazda Chaosu. Mogą teraz zostać złożone ofiary z kadzidła, krwi lub seksualnych eliksirów.
4. Inwokacja Bafometa.
Kapłan lub kapłanka mający stać się manifestacją Bafometa, wizualizuje siebie w tradycyjnej boskiej formie tego źródła mocy.
Bafomet będący reprezentacją ziemskiego nurtu życia, objawia się jako rogate, teriomorficzne bóstwo o cechach androgynicznych. Łączą się w nim cechy ptasie, gadzie, ssacze oraz typowo ludzkie. Kapłan wzbudza w sobie prąd Chi znany też jako święty ognisty wąż Kundalini. Pozostali uczestnicy mogą wspierać go wykonując takie inkantacje, jak nieoceniony „Hymn do Pana”. Mogą też wizualizować odwrócony pentagram na tle kapłana. Jeśli zajdzie taka potrzeba mogą również pokusić się o Osculum Infame. W kwestii tego tzw. nieczystego pocałunku składanego na diabelskim zadku, narosło wiele nieporozumień. Wystarczy skierować dmuchnięciem strumień powietrza w kierunku peritoneum, czyli miejsca pomiędzy genitaliami a anusem. Wewnątrz tego miejsca spoczywa Kundalini oczekując przebudzenia.
Kapłan następnie dokańcza inwokację Eoniczną Litanią:
W pierwszym eonie byłem Wielkim Duchem,
W drugim eonie, ludzie znali mnie jako Rogatego Boga, Pangenitor Panphage.
W trzecim eonie byłem Panem Mroku, Diabłem.
W czwartym eonie ludzie nie znają mnie, albowiem jestem Ukryty.
W tym nowym eonie, objawiam się przed wami pod postacią Bafometa,
Boga przed wszystkimi bogami, który będzie trwał aż po kres Ziemi.
Następnie kapłan jako Bafomet ujmuje w dłonie jakąkolwiek materialną podstawę, która w trakcie ceremonii stanowiła obiekt skupienia. Podstawa ta zostaje przez niego konsekrowana dla celów ceremonii za pomocą jakiegokolwiek sposobu wybranego przez znajdującego się w nim boga. Może to uczynić między innymi za pomocą słów, gestu lub za pomocą jakiegoś nieoczekiwanego sposobu.
5. Przysięga.
Przysięga wyznacza kulminację rytuału. Kapłan unosi wysoko podstawę materialną i wraz z wszystkimi uczestnikami ceremonii potwierdza:
„Oto moja Wola.”
Jeśli materialną podstawą był sakrament, zostaje on teraz skonsumowany. Jeśli był to sigil, zostaje on zniszczony lub ukryty. Gdy był konsekrowany obiekt, zostaje on okryty [jedwabem] i schowany do późniejszego użytku.
6. Zamknięcie.
W przypadku głębokiego transu lub opętania, może być konieczny egzorcyzm. Wszystkie symbole Bafometa i parafernalia zostają usunięte. Nad kapłanem zostaje zakreślony klasyczny pentagram z czubkiem ku górze. Obmywa się mu całą twarz lodowatą wodą i przywołuje jego własnym, zwyczajnym imieniem do momentu aż nam świadomie odpowie.
Ostateczne zamknięcie ceremonii następuje za pomocą odpędzającego rytuału.
