Abrahadabra: Garść przemyśleń na temat Słowa

autor: Mark Stavish, M.A.

I. Wstęp:

ABRAHADABRA jest Słowem Eonu (1) Thelemy Crowleya. Jednakże pomijając wybraną pisownię tego słowa (jest ich kilka rodzajów) i pewien dodatkowy bagaż, jaki Crowley wnosi do kręgów ezoterycznych, jego przemyślenia na temat tego słowa są warte rozważenia.

II. Znaczenie:

Abrahadabra została przetłumaczona przez G. Davidsona (2) (3) jako „błogosławię zmarłych” i jest jednym z trzech Świętych Imion używanych podczas błogosławienia miecza (Większy Klucz Salomona?). Davidson twierdzi również, że pochodzi od hebrajskiego „ha bracha dabara”, czyli "wypowiadać błogosławieństwo”. Formuła ta używana jest też jako amulet leczący i chroniący przed złem. Podczas intonowania, redukuje się wspomniane słowo litera po literze.

Następnie sugeruje związek między wspomnianym słowem [Abrakadabra - przyp. tłum] a starszym gnostyckim „bóstwem” Abraxasem, czyli „Najwyższym Nieznanym” będącym zarazem źródłem 365 emanacji w teologii perskiej. Słowo Abrakadabra można również znaleźć w kilku hebrajskich tekstach magicznych i mistycznych, w tym w Mieczu Mojżesza i Księdze Razjela. W teologii gnostycznej słowo to jest używane jako termin określający boga lub pośrednika między stworzeniem a boskością.

Crowley zapisuje wspomniane słowo tak, że w gematrii jego wartość sumuje się do 418 (19 x 22), lub do 22 jeśli używamy „Kabały Dziewięciu Komnat”. Opracowano kilka formuł, aby wskazać ukryte znaczenia i relacje między literami. Najważniejszą wydaje się sugestia „podwójnej mocy” oddziałującej zarówno na pentagram, jak i heksagram, oraz podanie różokrzyżowego aksjomatu „Światła, Życia i Miłości” w wyrażeniu numerologicznym.

„Światło, Życie i Miłość nigdy nie są tracone, ale można je wiecznie przywołać z Kosmicznej Jedności, w której zamieszkują.” (4) Tak głosi rytuał różokrzyżowy.

Rozważmy te trzy punkty:

1. Podwójna moc

2. Potrójna inwokacja (ang. Triple invocation)

3. Symbol Boskości i Pośrednika

Podwójna moc:

Jako symbol „podwójnej mocy” lub jedności pentagramu i heksagramu, Abrahadabra symbolizuje „mistyczne małżeństwo” mikro i makrokosmosu, świata wewnętrznego i zewnętrznego.

Można powiedzieć, że Abrahadabra jest Świętym Słowem przywołującym w uczniu Zjednoczenie Świata Wyższego i Niższego. Jeśli zostanie to wykonane prawidłowo, wówczas na poziomie wtajemniczenia wewnętrznego, możemy przejść od bycia uczniem do stopnia adepta.

Koncepcja, jakoby było to połączenie sił mikro i makrokosmicznych, przypomina zdanie z Mniejszego Rytuału Pentagramu, które mówi: „Wokół mnie płomienie Pentagramu, a w kolumnie stoi sześcioramienna Gwiazda!" (5) W tym momencie w ciele i psychice ucznia, siły żywiołów i planetarne łączą się i równoważą.

Należy jednak pamiętać, że znaczenie liter może się zmieniać w zależności od poziomu na którym się je wibruje. Różni się to w zależności od osoby, ale warto o tym wspomnieć. Jak już zauważono, astrologiczne powiązania i znaczenia liter hebrajskich mogą się „zmieniać” w zależności od tego, czy dotyczą one świata Asija, Jecira, Berija czy Acilut.(6)

Potrójna inwokacja:

Jako potrójne przywołanie Światła, Życia i Miłości, Słowo przypomina o trzech głównych przejawach Kosmosu. Połączone dają nam czwarty i piąty punkt, czyli Prawo i Wolność. Rozumiejąc i poszukując Życia, Światła i Miłości w stworzeniu, możemy uchwycić Prawo Kosmiczne, które z kolei jest źródłem naszej osobistej wolności od negatywnych aspektów karmy. Jawi się zatem jako środek do naszego wyzwolenia z niewoli materii i ograniczenia.

Bóg i Pośrednik:

Jako mediator Abrahadabra sugeruje, że chociaż ludzkość jest wcieleniem Boskości, „nie ma Boga poza człowiekiem, a człowiek jest Synem Bożym. Bóg jest człowiekiem”. (7) Doświadczamy tego w progresywnych krokach lub stopniach poszerzających świadomość. Możemy być Boscy, ale skok od ziemskiej świadomości do kosmicznej świadomości Keter jest niezwykle radykalny i roztrzaskałby nasze narzędzia percepcji. Zamiast tego czynimy postępy powoli i przy pomocy różnych „mediatorów”, którzy nas wspierają.

Wśród tych Pośredników znajdują się zarówno narzędzia, których używamy, rytuały, symbole, alchemia, jak i rzeczywiste istoty, takie jak nauczyciele i niewidzialni pomocnicy pochodzący z „tamtej strony”. Abrahadabra symbolizuje harmonizację naszego wewnętrznego i zewnętrznego świata w królestwie Tifaret oraz to, jak możemy otworzyć się na tę potężną, ale często niewidzialną pomoc. Regularne i codzienne wykonywanie rytuałów, takich jak Mniejszy Rytuał Pentagramu lub Większy Rytuał Pentagramu, stabilizuje „żywioły” cechujące naszą naturę i pozwala siłom świata Jecira lepiej przeniknąć nasze czasami grube zasłony materii.

Poprzez codzienną modlitwę i medytację powoli i stopniowo czynimy tę niegdyś grubą barierę bardziej przezroczystą, aż pewnego dnia mamy przebłysk świadomości, przebudzenie, które pomaga nam zrozumieć, co oznaczają słowa: „Wokół mnie płomienie Pentagramu, a w kolumnie stoi sześcioramienna Gwiazda!”

Kiedy „Mały Król” Malkut (Pentagram), poddaje się „Wielkiemu Królowi” Tiferet (heksagram), ta dwójka zostaje zjednoczona i inicjuje w nas „Mistyczne Zaślubiny”.

W tym celu możemy użyć samego słowa [Abrahadabra] jako swego rodzaju mantry, czyli afirmacji tego stanu. Wibrując je jako święte słowo mocy, możemy odkupić jego znaczenie, wyzwalając od pseudomagicznych konotacji (8), które mu narzucono i przywrócić mu z powrotem jego pierwotny potencjał Boskiej ekspresji. Gdy postrzegamy wspomniane słowo jako Pośrednika [między stworzeniem a boskością], jego cechy odkupieńcze, o charakterze niemal mesjanistycznym, są łatwiejsze do rozumienia. Kiedy wibrujemy to Imię, powinniśmy czuć i wyobrażać sobie, że wyższy i niższy świat łączą się w nas w unii i że stoimy w centrum świata, wyrażając moc Tiferet. Poprzez jego dźwięk udzielamy błogosławieństwa całemu stworzeniu.

W Złotym łańcuchu Homera (Aurea Catena Homeri) widzimy to samo przesłanie wyrażone w niemal identycznej symbolice. Zasadniczą symboliką tekstu, oprócz szeregu dziesięciu pierścieni o różnych formach symboli wenusjańskich, jest przedstawienie Oroborosa. Składa się ono z dwóch walczących smoków, każdy gryzący ogon drugiego, jeden ze skrzydłami, a drugi bez skrzydeł. Pomiędzy nimi znajduje się „Gwiazda Dawida” z symbolami planet i żywiołów przypisanymi do różnych punktów. Ponadto pośrodku umieszczone są Trzy Zasady Alchemii – Siarka, Sól i Rtęć.

„Ilekroć Smok spotyka Wroga, zaczynają walczyć.

To, co Lotne, musi stać się stałe. Para i (trójkąt wodny) muszą stać się (trójkątem ziemi). (trójkąt ognia) musi stać się cielesny, w przeciwnym razie żadne Życie nie może wkroczyć do (trójkąta ziemi). Superius musi stać się Interius i Vice Vertia.

Stałe staje się Lotne, a (trójkąt ziemi) staje się (trójkątem wody), parą (trójkątem powietrza) i (trójkątem ognia), podczas gdy (trójkąt ognia) powraca do środka Ziemi. Niebo, czyli (trójkąt ognia), należy uszlachetnić(trójkąt powietrza). Smok ze Skrzydłami zabija Smoka bez Skrzydeł, a ten drugi niszczy pierwszego. W ten sposób manifestuje się Kwintesencja i jej Moc.”(9) (10)

„Smoka ze skrzydłami” można interpretować jako naszego Mistrza Wewnętrznego, czyli Świętego Anioła Stróża, a smoka „bez skrzydeł” jako nasze ego, czyli „małego Króla”. Potrzebują siebie nawzajem, aby wyrazić moc Kreacji i jej ekspresję poprzez siły żywiołów i planet. Jednak często toczą ze sobą walkę, zamiast być w harmonii. Dopiero gdy „Superius” (to co wyższe) staje się „Interius” (tym co wewnętrzne), a wewnętrzne staje się tym co wyższe, widzimy, że elementy (zarówno o naturze materialnej, jak i psychicznej) powracają do swojego pierwotnego źródła. Ogień, czyli moc twórcza, powraca do centrum ziemi, czyli „Sekretnego Ognia” Malkut. W końcu dwa smoki (instynktowe części naszej psychiki – niebiańska i ziemska, heksagram i pentagram) zostają przez siebie zabite nawzajem, a w swej połączonej „śmierci” (koniec izolacji) łączą się w doskonalszym wyrazie mocy kosmicznej.

Gnostycy używali symbolu skrzydlatego węża do przedstawienia odkupieńczych i regenracyjnych cech Kosmosu. Jako symbol potężnego pojednania przeciwieństw, Khouphis wznosi się nad głową adepta i rozkłada swoje skrzydła otulając. Jest skrzydlatym wężem słonecznym, siłą regeneracji.(11) Uzdrawiające moce naszych odkupionych, nieświadomych (Jecira) aspektów naszej psychiki oraz ciała (Nefesz) prowadzone są przez naszą świadomość słoneczną (Berija). W jednej z wzmianek nazywa się to nawet „żywym kaduceuszem”.(12)

III. Podsumowanie:

Każdemu uczniowi pozostaje samodzielne rozwikłanie zawiłości tego i innych ezoterycznych pytań. Wybrana ścieżka będzie miała ogromny wpływ na to, jak podchodzimy do problemu i otrzymujemy rozwiązanie, jego znaczenie i zastosowanie. Ceremonialiści odnajdą większy wyraz poprzez ruch, dźwięk i teatr rytuału. Zwykli ezoterycy będą preferować medytację i modlitwę jako środki rozwikłania tajemnicy. Alchemicy odkryją, że w tym starożytnym słowie kryje się tajemnica, którą może odkryć tylko laboratorium.

Ostatecznie jednak, chociaż odpowiedzi mogą być różne, skutki rozwikłania tajemnicy słowa Abrahadrabra będą takie same w każdym z nas, ponieważ będzie to dalszy wzrost naszego zrozumienia Światła Wewnętrznego i ekspresja naszej Boskości.

IV. Wybrane cytaty na temat słowa Abrahadabra:

 

Cytaty z Magija w teorii i praktyce:

"(...) Abrahadabra, słowo eonu, które oznacza dopełnione Wielkie Dzieło." s. 203

"Należy o tym wspomnieć, że każdy stopień inicjacyjny posiada odmienną formułę magiczną. W ten sposób formuła Abrahadabra dotyczy głównie nas ludzi, ponieważ jesteśmy mikrokosmosem, pentagramem i potrzebujemy dla harmonii makrokosmosu, czyli heksagramu. Innymi słowy , 5°=6□ jest formułą operacji Słońca, ale 6°=5□ jest formułą operacji Marsa. To odwrócenie liczb zakłada zdecydowanie odmienną praktykę. W pierwszym przypadku problem polega na rozpuszczeniu mikrokosmosu w makrokosmosie. Na czym innym polega oddzielenie pewnej siły od makrokosmosu, które przypomina prymitywne wyrąbywanie kamiennego toporka ze złoża w urwisku kredowym. Z kolei, operacja Jowisza polega na zharmonizowaniu go z Wenus. Jego formuła graficzna to 7°=4□ i istnieje pewne słowo, które opisuje charakter tej operacji, podobnie jak Abrahadabra opisuje operację Wielkiego Dzieła." (s. 52)

 

 Cytaty z LIBER AL vel LEGIS:

"Abrahadabra; nagroda Ra Hoor Khuta." (AL III:1)

"Księga ta zostanie przełożona na wszystkie języki, lecz zawsze z oryginałem w piśmie Bestii, gdyż w przypadkowym kształcie liter i ich pozycjach względem siebie ukryte są tajemnice, których Bestia nie przeniknie. Niech nie próbuje, lecz jeden po nim nadejdzie, skąd, nie powiem, on to odkryje Klucz do wszystkiego. Ta linia nakreślona stanowi klucz; ten krąg podzielony na czworo w swym upadku jest także kluczem. I Abrahadabra. Będzie to jego dziecię & to dziwne. Niech nie szuka, gdyż sam może przez to upaść." (AL III:47)

"Ostatnim ze słów jest Słowo Abrahadabra." (AL III:75)

V. Bibliografia:

ABRAHADABRA: Some Thoughts on The Word by Mark Stavish, M.A.

https://hermetic.com/stavish/essays/abrahadabra

VI. Przypisy:

(1) patrz: Liber 777, str. 44.

(2) Gustav Davidson, Słownik aniołów w tym aniołów upadłych, Zysk i S-ka Wydawnictwo S.C., str. 4.

(3) Davidson odnosi się do staroeonicznej formy "abrakadabra".

(4) “Light, Life, and Love are never lost, but may be called forth eternally from the Cosmic Unity in which they dwell.”

(5) Inna wersja brzmi: „Przede mną płomienie Pentagramu, a za mną lśni sześcioramienna Gwiazda!"

(6) patrz: PON Qabala Course, Lesson: page .

(7) “There is no God but Man, and Man is the Son of God. God is Man.”

(8) Chodzi zapewne o używanie tego słowa jako amuletu.

(9) “Whenever the Dragon meets an Enemy, they fight. The Volatile must become fixt, Vapour and (water triangle) must become (earth triangle), (fire triangle) must become corporeal, or no Life can enter into the (earth triangle). The Superius must become Interius, and Vice Vertia. The Fixt becomes Volatile and, the (earth triangle) becomes (water triangle), Vapour (air triangle) and (fire triangle), whilst (fire triangle) returns to the Center of the Earth. Heaven, i.e. (fire triangle), must be converted into fixt (air triangle). The Dragon with Wings kills the Dragon without Wings, and the latter destroys the former. Thus is manifested the Quintessence and its Power.”

(10) Aurea Catena Homeri, Saper Aude Metaphysical Republishers, in conjunction with Alchemy Books, San, Francisco, Ca. 1983. patrz również, PON Mineral Alchemy Course, Lesson 20.

(11) Mysteria Magica, vol. 3, The Magical Philosophy by Melita Denning and Osborne Phillips. Llewellyn Publications, St. Paul, MN. 1986. str. 92 i 372.

(12) Ibid. Ten obraz “żywego kaduceusza” przedstawiono w Sacred Mirrors: The Visionary Art of Alex Grey, Inner Traditions, Rochester, Vt. 1990. patrz: “Holy Fire” (Triptych)

 

Msza Chaosu (P) - Inwokacja papieża Pietrka

 

01. Przygotowanie:

Kapłan wyposażony w sztuczną brodę, długie włosy i laskę.

02. Ceremonia:

Kapłan bierze w ręce muszlę i dmie w nią.

 

Oświadczenie intencji: "Jest naszą wolą inwokowanie Pietrka w celu pozyskania magicznej inspiracji i rozwiązywania trudnych równań."

„Niechaj rozpocznie się taniec w kręgu" (i rozpoczyna się a w jego trakcie uczestnicy krzyczą „PIETREK”). (01)

 

Gdy kapłan dostąpi stanu opętania, odmawia litanię: (02)

„Na początku IOT byłem znany jako Calatin.

W Chaos International występowałem pod imieniem Autonemezis.

Wtedy poznaliście mnie jako Stokastikosa.

Potem objawiłem się wam jako jego Zaraza, papież Pietrek I.

Teraz pozostaję w domu, Ukryty, Stopnień Zerowy (Emeryt)."

 

Kapłan bierze w dłonie sakrament z mlecznej kanapki i oświadcza:

„To czyńcie z braku szacunku dla mnie.

Gdzie dwóch z was drani gromadzi się w imię Moje,

tam jestem (prawdopodobnie) pośród was (patrz warunek 2)."

03. Zakończenie:

Jeżeli PIETREK odmówi odejścia, kapłanowi odbiera się sztuczną brodę i laskę a następnie przeprowadza się nienawistnie odegnanie ze skrajną stanowczością.

04. Przypisy:

01. Papież Pietrek (ang. Pope Pete).

02. Ta wersja Mszy Chaosu jest zaledwie szkicem. Nie precyzuje sposobu w jaki kapłan ma osiągnąć stan opętania. Nie ma też żadnych wytycznych jak poprowadzić dalej ceremonię gdy papież udzieli już sakramentu. Autor zdał się na doświadczenie uczestników i ich dyskordiańską fantazję.

 

Msza Chaosu (I) - Inwokacja świętej Justyny

 autor: Fra. Choronzon 999, Caosagi

 

 

01. Wprowadzenie

Litera „I” w tytule oznacza św. Justynę (ang. Saint Iustina).(1) Była ona kobietą lekkich obyczajów, która w czasach Wizygotów (VI w.) dokonała cudownego nawrócenia na chrześcijaństwo. Podczas wspomnianego nawrócenia, odnowienia doznało jej „dziewictwo” i konsekrowano ją jako „Oblubienicę Chrystusa”. Utworzyła też ona własny kompleks klasztorny. Po jej śmierci odnotowano wiele wizji, a przypisywane jej cuda obejmują m.in. uzdrowienie biskupa „niewinnie zakażonego” syfilisem. Papież Formozus kanonizował Justynę w 891 r. Niestety, podczas "trupiego synodu" w 897 r. ekshumowane zwłoki Formozusa zostały, osądzone i oskarżone o herezję, a kanonizacja Justyny została unieważniona. Inwokowana do manifestacji, Justyna może objawić się w formie dowolnego z czterech awatarów:

1. Rumieniąca się dziewica

2. Dominująca Matka Przełożona

3. Zmysłowa nierządnica

4. Wojownicza Amazoka odziana w skórę bestii.

Justyna znana jest z wygłaszania przydatnych przepowiedni. Może też ładować rytualne przedmioty a także przyznać sukkuba lub inkuba dla prywatnych uciech. W zamian za takie przysługi Justyna oczekuje by mężczyzna lub kobieta dobrowolnie przyjęła rolę "ceremonialnej" ofiary stając się jej zabawką.

02. Przygotowanie:

Świątynia jest prosto umeblowana. Należy w niej wydzielić dużą przestrzeń jako strefę, w której „wszystko jest dozwolone”. Kapłan prowadzący (Magister Templi) może albo wycofać się za zasłonięty obszar, albo stanąć w sąsiedztwie przestrzeni rytualnej.

03. Ceremonia:

INWOKACJA

MT: “Pani Gwiazd, poprzez imię JUSTYNA wzywamy Cię.”
Wszyscy: “VENI IUSTINA!” (łac: “Przybądź Justyno”)
Głos 1: “Pod postacią Isztar, Boskiej kochanki Wschodu, Pani Rozkoszy, Nierządnicy Babilonu – Ciebie przyzywamy.”
Wszyscy: “VENI IUSTINA!”
Głos 2: “Pod postacią Seksburgi, Świętobliwej Strażniczki Północy, Pani rózgi, Przełożonej równin – Ciebie przyzywamy.”
Wszyscy: “VENI IUSTINA!”
Głos 3: “Pod postacią Hippolity, odzianej w skórę bestii Siłaczki Zachodu, Pani Zniewolenia, Królowej Amazonek – Ciebie przyzywamy.”
Wszyscy: “VENI IUSTINA!”
Głos 4: “Pod postacią Coelestis, droczącej się Dziewicy Południa, Pani Palmy, Bogini Kartaginy – Ciebie przyzywamy.”
Wszyscy: “VENI IUSTINA!”

Wezwania 4 awatarów Justyny mogą być wykonywane w formie „rundy”. Jako pierwszy swoją proklamację wygłasza wskazany uczestnik. Następnie kontynuuje kolejny uczestnik i tak do momentu aż powrócimy do pierwszej osoby.

Podczas wezwania celebransi, którzy aktualnie nie recytują, powinni równomiernie klaskać w dłonie. Podczas inwokacji każdy uczestnik po kolei przesuwa się na strefę „Wszystko dozwolone” na czas trwania jednego wersetu inwokacji. Wchodząc do wspomnianej sfery zostają zwiedzeni [przez los], a po ogłoszeniu VENI IUSTINA osoba ta może zdjąć z siebie [brzemię] oszukanego i wybrać zastępcę. W tej strefie celebranci pełnią rolę „Zakładników Fortuny” – składają ofiary, aby skusić manifestację Justyny. Zakładnicy powinni zachowywać się w sposób, jaki uznają za odpowiedni, aby zwabić awatara Justyny do manifestacji. W tym czasie pozostali uczestnicy powinni ich zachęcać do wspomnianych prowokacji.

PRZEMOWA (02)

"Poznaj mnie dobrze, bo jestem Gnozą

wcieloną w tę zwinne i zmysłowe ramy.

Wyśpiewam ci mądrość, czynię cuda i dziwy.

Twój dotyk, twoje usta, na kończynach Kapłanek

są moim poleceniem.

Co podnosi ich libido, czyni mi honor

a nagrody są słodkie.

A zatem, kto z Was jest odważny

albo na tyle głupi, żeby spotkać się w tej przestrzeni?

Pozwól się skusić.

Naciesz oczy widokiem tych goleni i ud,

oraz policzków, krągłości i koralowych, sekretnych płatków.

Przywołuję Cię do przyjemności i bólu.

Lecz wstrzymaj się! Bo jeśli nie dasz mi przyjemności

znajdę ukojenie w podziwianiu,

jak w bólu wić się będziesz pod pieszczotami bicza,

gdy napinać będę do granic więzy, które cię trzymają.

Więc pokaż mi teraz pożądanie i pasję

oraz przyjemność i ból połączone w Gnozie.

Ekstaza."

W momencie pojawienia się manifestacji inwokacja ustaje, chociaż klaskanie trwa nadal i może nawet zwiększyć intensywność. Którykolwiek awatar Justyny się objawił, może teraz dowolnie zabawiać się z „Zakładnikiem” w wyznaczonej Wolnej Przestrzeni. Inni celebranci mogą zechcieć odwrócić uwagę Justyny i tym samym sami stać się jej centrum. Każdy, kto chce poprosić Justynę o jakieś dobrodziejstwo, musi wejść w Wolną Przestrzeń.

04. Przypisy:

(01) Zapewne nie przez przypadek autor zdecydował się na formę imienia "Iustina" zamiast "Justina". Zbieżność z angielskim słowem "lust" (żądza) jest oczywista.

(02 Autor nie uściślił tego, lecz Przemowę zapewne wygłasza Kapłanka wraz z nadchodzącym opętaniem. Powinna ona przez cały czas ceremonii znajdować się w tzw strefie „wszystko jest dozwolone”. Dobrym pomysłem byłoby ustawienie w tej strefie ołtarza na którym znajdowałyby się atrybuty czterech awatarów Justyny. Kapłanka czując, którego z nich przyjmuje w siebie, sięgnie po odpowiedni z nich.

Rola kapłana oprócz wygłoszenia słów “Pani Gwiazd, poprzez imię JUSTYNA wzywamy Cię”, ogranicza się w tej ceremonii do nadzorowania jej przebiegu. Dopiero po jej zakończeniu zapewne przeprowadza odpędzenie i egzorcyzm jak w poprzednich mszach.

 

Msza Chaosu (G) - Inwokacja Gwyn ap Nudda

Głównym celem Mszy Chaosu „G” jest inwokacja celtyckiego bóstwa podziemnego Gwyna ap Nudda. Rytuał ten wyewoluował z eksperymentów przeprowadzonych w Ogof Ffynnon Ddu (rozległy system jaskiń w Walii), a następnie kontynuowanych w Forest Row w Sussex i Speedwell House w Deptford w latach 1975–1978.

Po ustanowieniu odpowiedniego związku z ludzkim „nosicielem” Gwyn może wciągnąć się w długie rozmowy. Jawi się przeważnie jako istota męską o aktywnych skłonnościach heteroseksualnych. W dużej mierze daje się też poznać jako Bóg Ziemi. Prorocze wypowiedzi boga mają często wyraźnie naturę „zieloną”, przynajmniej w sensie politycznym. Dominującymi kolorami rytualnymi kojarzonymi z Gwyn ap Nuddem są czerwonawo-brązowy niczym walijskie błoto jaskiniowe i żółtawo-biały niczym stalaktyt. Wyraźne przedstawienie atrybutów Ogof Ffynnon Ddu może pomóc w manifestacji, w przypadku gdy operacja nie jest faktycznie przeprowadzana w pobliżu jaskini.

Stwierdzono, że Gwyn ap Nudd jest przydatny w ujawnianiu informacji dotyczących ukrytych podziemnych komór, stanowisk megalitycznych, wód gruntowych, radiestezji (różdżkarstwa) i wszelkich sprawach związanych z Prądami Ziemnymi.

Jego małżonką jest Pani Jeziora, przedstawiona w legendzie arturiańskiej. Tradycyjne, mitologiczne przypisanie Gwyna ap Nudda jako Króla Faerie (Brenin Tylwyth Teg) znajduje odzwierciedlenie w jego królewskiej, choć figlarnej postawie. Znany jest z manifestowania tych cech względem każdej obecnej kobiety, jest jednak przy tym niezmiennie rycerski. Zachowuje się jednak stosownie z całą zarozumiałością średniowiecznego monarchy. Ta cecha osobowości może objawiać się w sposób całkowicie odbiegający od codziennego zachowania operatora. W tradycji celtyckiej Gwyn sprawuje opiekę nad Cwn Annwm - czerwonookimi Ogarami Piekielnymi. (1) Bywa, że osoby przyzywające Gwyna ap Nudda w celu nawiązania z nim konwersacji, czują się w jego obecności onieśmielone.

Potencjalnym operatorom odradza się zbyt częste przyjmowanie manifestacji Gwyna, ponieważ znane są przypadki mimowolnego opętania. W skrajnych przypadkach może to skutkować ujawnieniem zachowań, które w kontekście XX wieku można uznać za antyspołeczne.

Sigilem związanym z Gwynem jest biały piramidalny szczyt zwieńczony jasnym białawo-żółtym światłem. Przypadkowo nie różni się on bardzo od flagi narodowej Tybetu, jeśliby lwy śnieżne na tym godle zostały zastąpione przez psy Gwyna. Stwierdzono, że tybetańska broń magiczna jest skuteczna w pracy rytualnej z tym bogiem.

 

01. Przygotowanie:

Zbuduj tradycyjny krąg sztuki, ze świecami w czterech ćwiartkach.

Uczestnik mający stać się „wehikułem manifestacji” powinien siedzieć lub leżeć w kręgu, zwrócony w stronę (lub do środka) Ogof Ffynnon Ddu. Osoba pełniąca funkcję wywołującego powinna zająć pozycję zwróconą twarzą do „wehikułu”.

Należy palić kadzidło Pana lub Plutona. Do celów libacyjnych odpowiednie są woda źródlana i „Real Ale” (najlepiej Felinfoel).

 

02. Ceremonia

Każdy uczestnik wchodząc do kręgu namaszcza czoło „wehikułu” Olejkiem Abramelina.

Następnie uczestnicy rozpoczynają okrążanie kręgu odwrotnie do ruchu wskazówek zegara, a czyniąc to bębnią i/lub śpiewają w dyskordiańskim stylu.

GWEN GWYN GWYN .. GWEN GWYN GWYN .. GWEN GWYN GWYN ..

W trakcie okrążania, można przy użyciu odpowiedniej broni kierować w stronę "wehikułu" gesty ewokacyjne.

Jako tło do odśpiewywanej pieśni można odtworzyć nagranie z losowo kapiącą wodą.

„Wywołujący” recytuje i powtarza następującą inwokację z coraz większą siłą, aż manifestacja stanie się oczywista, zatrzymując się dopiero, gdy „wehikuł” ogłosi „IO GWYN”.

 

O, Ty trzymający na smyczy Ogary Piekła!
Ciebie, Ciebie przyzywam!

O, Ty polujący na dzika z Annwn!
Ciebie, Ciebie przyzywam!

O, Brenin Tylwyth Teg, Królu Faerie i Zaświatów!
Ciebie, Ciebie przyzywam!

O, Ty leżący w splotach pożądania i miłości z Panią Jeziora;
Ciebie, Ciebie przyzywam!

Gwyn Gwyn Gwyn, po trzykroć biały, czarodziejski głosie Matki Ziemi!
Ciebie, Ciebie przyzywam!

Gwyn ap Nudd, Władco krainy Annwm, Strażniku Smoczych jaskiń!
Ciebie, Ciebie przyzywam!

Przybądź Królu Faerie!

Przybądź Panie labiryntów!

Przybądź tu i teraz i rozmawiaj z nami w tej Komnacie Chaosu!

Wstąp w tego który oferuje się jako wehikuł i przygotował się dla ciebie!

Ciebie witamy, Ciebie pozdrawiamy!
Ciebie, Ciebie przyzywamy!

Podczas okrążania i inwokacji, gdy „wehikuł” poczuje się poruszony, powinien przeczytać lub wyrecytować z pamięci poniższy fragment enochiański. W kulminacyjnym momencie „wehikuł” mocno wibruje formułę ZARZAS i trzykrotnie ogłasza manifestację IO GWYN.

A FAONTS - TOL - ETHAMZA - ELZAP

ah fa-oh-en-teh-ess / toh-el / eh-teh-ha-em-zodah / el-zodah-peh

Zamieszkuję - we - wszystkich - ukrytych - ścieżkach

NIIS - ASPT - A OLPRT - OM - A BI

nee-ee-ess / ah-seh-peh-teh / ah oh-el-par-teh / oh-em / ah beh -ee

Przybądź - przed - me oblicze - o Światło - i poznaj mój głos

A - T - VRELP - ORS

ah / teh / var-el-peh / oh-ar-ess

Bo – jam jest – widzącym – w Ciemności

ZILDAR - A POAMAL - VPAAH - DOSIG

zodee-el-dah-rah / ah poh-ah-mah-el / veh-pah-ah-heh / doh-see-geh

Wzleć do - mego pałacu - na skrzydłach - Nocy

A - IA - T - ORSBA

ah / ee-ah / teh / oh-ress-bah

Moją – prawdą – jest – odurzenie

A - IA - T - EOLIS - ZORGE

ah / ee-ah / teh / eh-oh-lee-ess / zodoh-ra-geh

Moją - prawdą - jest - uprawianie - miłości

A - IA - T - L - BAHAL - QUASAHI - TIANTA

ah / ee-ah / teh / el / bah-ha-el / quah-sah-hee / tee-ah-en-tah

Moją - prawdą - jest - pierwszy krzyk - zachwytu - dochodzący z łoża

NIIS! - EOLIS - MOSPLEH - OVOF

nee-ee-ess! / eh-oh-lee-ess / moh-seh-pel-eh-heh / oh-voh-eff

Przybądź! - Spraw by - poroże - się rozrosło

ZEN - PARADIZ - BABALOND - THIL - MOZ

zod-eh-en / pah-rah-dee-zod / bah-bah-loh-en-deh / teh-hee-el / moh-zod

Poświęć - dziewictwo - Nierządnicy - zasiadającej na tronie - radości

IAL - GIGIPAH

ee-ah-el / gee-gee-pah-heh

Spożyj - esencję - życia

Z A R Z A S Z A R Z A S N A S A T A N A D A Z A R Z A S

IO GWYN  IO GWYN  IO GWYN

 

„Wywołujący” może w tym momencie podać Gwynowi naczynie zawierające trunek.

Od tego momentu WSZYSTKO może się wydarzyć.

„Wehikułowi” jako manifestacji Gwyna ap Nudda można zadawać pytania. Można też składać prośby o jakiś czyn lub usługę. Bądź jednak świadomy, że Gwyn może wymagać w zamian również jakiegoś czynu lub usługi.

 

03. Zakończenie

Aby zakończyć pracę, należy wydać formalne zezwolenie na odejście. Można je na przykład sformułować następująco:

Dziękujemy Ci Gwyn za Twoją obecność wśród nas.

Modły wznosimy! Opuść teraz tę śmiertelną powłokę
I opiekuj się nami dalej, gdybyśmy cię wezwali.
Rozstań się teraz z nami w przyjaźni zrodzonej z Chaosu.
Odejdź Królu Faerie.
Żegnaj!

Jeśli manifestacja mimo to będzie się utrzymywać, można powtórzyć zezwolenie na odejście i wzmocnić je pentagramami oraz odpowiednim odpędzeniem.

Odpędzenie śmiechem.

 

04. Przypisy:

(1) Chciałbym uściślić, że Cwn Annwm są przedstawiane jako białe, czerwonouche ogary-duchy z Annwn (krainy zmarłych). - tłumacz.

 

Większy Chaotyczny Rytuał Pentagramu [WCRP]

 Autor: ᏤᏏ ᏦᏁᏍ

I. Uwagi wstępne:

W rytuale tym używamy odwróconych, czyli przeciwnych pentagramów z Liber V Vel Reguli Crowleya, można go zatem również nazwać Większym Chaotycznym Rytuałem Odwróconego Pentagramu (The Greater Chaotic Ritual of The Inverted Pentagram, w skrócie GC*RIP*), co jest najbardziej odpowiednią nazwą. Rytuał ten tworzy demoniczną atmosferę, przywołując siły rozkładu. Przywoływanie zdezintegrowanego ducha, ma zaś zdecydowanie charakter klifotyczny. Nie dajcie się zwieść, jest to rytuał zniszczenia. Ego i światopogląd praktykującego zostaną rozdarte. Jeśli cenisz wszystko, czym jesteś w świadomym życiu, nie zalecamy ci wykonywania tego rytuału, ponieważ jest to ponowna formacja Ja i konstruktu, który jest życiem jednostki.

Jeśli jesteś uwięziony w Ren, nazwanej tożsamości, którą dla siebie stworzyłeś lub jesteś Dyskordianinem, pozbawionym poczucia strachu i bólu, możesz kontynuować. Zrozum jednak, że ofiarowujesz siebie Chaosowi pod postacią eliksiru, który skrystalizuje się, gdy Tageriron zostanie już odegnany, a załamanie entropiczne zacznie tworzyć systematyczną harmonię poprzez wspólne korespondencje.

Demony przyzywane w tym rytuale to piekielni Królowie wymienieni w Goetii. Władają oni czterema stronami świata oraz panują nad 72 demonami. Należy ich wzywać jedynie w chwilach najcięższych, a czyni się to zwykle pod kontrolą archaniołów. Ma to na celu zapobiec rytuałowi takiemu jak ten lub mu podobnym.

II. Rytuał:

 

01. Rozpoczęcie

Powiedz:
Hekas! Hekas! Este Bebeloi!

02. Przywołanie ćwiartki Powietrza

Swoim Athame narysuj Przeciwny, Inwokujący Pentagram Chaosu.

Następnie zakreśl w jego centrum Gwiazdę Chaosu i wibruj:
Tageriron

Wykonaj znak Apofisa-Tyfona 5°=6^□

Narysuj teraz Przeciwny Pentagram służący do inwokacji Powietrza

 W jego centrum nakreśl sigil Wodnika i wibruj:
YHVH Ha-Shâchath

Wykonaj znak Bóg Szu podpierający niebo 2°=9^□

Udaj się zgodnie z ruchem wskazówek po okręgu na południe i zwróć się ku niemu twarzą.

03. Przywołanie ćwiartki Ognia

Swoim Athame narysuj Przeciwny, Inwokujący Pentagram Chaosu.

Następnie zakreśl w jego centrum Gwiazdę Chaosu i wibruj:
Tageriron

Wykonaj znak Apofisa-Tyfona 5°=6^□

Narysuj teraz Przeciwny Pentagram służący do inwokacji Ognia.

W jego centrum nakreśl sigil Lwa i wibruj:
Elohim Ha-Shâchath

Wykonaj znak Bogini Tum-eszneit 4° =7^□

 Udaj się zgodnie z ruchem wskazówek po okręgu na zachód i zwróć się ku niemu twarzą.

04. Przywołanie ćwiartki Wody

Swoim Athame narysuj Przeciwny, Inwokujący Pentagram Chaosu.

Następnie zakreśl w jego centrum Gwiazdę Chaosu i wibruj:
Tageriron

Wykonaj znak Apofisa-Tyfona 5°=6^□

 Narysuj teraz Przeciwny Pentagram służący do inwokacji Wody.

W jego centrum nakreśl sigil Skorpiona i wibruj:
El Ha-Shâchath 

Wykonaj znak Bogini Auroamoth 3°=8^□

Udaj się zgodnie z ruchem wskazówek po okręgu na północ i zwróć się ku niej twarzą.

05. Przywołanie ćwiartki Ziemi

Swoim Athame narysuj Przeciwny, Inwokujący Pentagram Chaosu.

Następnie zakreśl w jego centrum Gwiazdę Chaosu i wibruj:
Tageriron

Wykonaj znak Apofisa-Tyfona 5°=6^□

Narysuj teraz Przeciwny Pentagram służący do inwokacji Ziemi. 

W jego centrum nakreśl sigil Byka i wibruj:
Adonai Ha-Shâchath Ha-Aretz

Wykonaj znak Set Walczący 1°=10^□

Udaj się zgodnie z ruchem wskazówek po okręgu ponownie na wschód i zwróć się ku niemu twarzą.

06. Przywołanie demoniczne

 
Przyjmij postawę krzyża (znak Tau) i powiedz:

Przede mną Amaimon
Za mną Korson
Po mej prawicy Goap
Po mej lewicy Ziminiar

Wokół mnie płomienie Odwróconego Pentagramu

A wewnątrz mnie znajduje się sześcioramienny magnetar.

 

07. Odegnanie

Gdy będziesz już gotów, powtórz rytuał stosując odpędzające pentagramy.
Rozważ dokładnie, czy chcesz tym razem przywołać demony, czy może wykonać wezwanie anielskie.

III. Bibliografia:

The Greater Chaotic Ritual of The Pentagram [GCRP)

http://tsesitsones.blogspot.com/