Msza Chaosu (D) - Psychodrama dajmoniczna

 

Komentarz do rytuału (1)

Ludzkie uwarunkowania społeczne dostarczają, na różne sposoby, dwóch składników motywacyjnych: woli mocy, zemsty i dominacji. Mogą one działać jako dajmony (ang. daemon) lub demony. Jeśli nauczymy się umiejętnie je sublimować i maskować, staną się źródłem motywacji i popędu. Staną się dajmonami inspirującymi wszelkiego rodzaju przedsięwzięcia z mocą mogącą się równać tylko popędom reprodukcyjnym. Tak wiele z ludzkiej kreatywności, pomysłowości, buntu czy osiągnięć wynika częściowo ze świadomego lub nieświadomego pragnienia udowodnienia innym, że się mylą lub są gorsi, a sobie samym, że mamy rację lub jesteśmy lepsi. Jeśli te dwa dajmony są zbyt mocno tłumione, rozwija się słaba, nieasertywna i niewystarczająco zmotywowana osobowość.

I odwrotnie, jeśli zemsta i dominacja zajmą zbyt dużą rolę w personie, a jaźń zbyt łatwo ześlizgnie się w pełną identyfikację z którąkolwiek z nich, wówczas stają się one demonami, które działają autodestrukcyjnie. Dajmony oraz demony zemsty i dominacji są w rzeczywistości jedną i tą samą istotą obdarzoną dwoma obliczami. Chęć zemsty wynika z bycia zdominowanym, pomiatanym i kontrolowanym. W tym przypadku, komunikacja z nami odbywa się najczęściej poprzez wydawane nam rozkazy. Wola dominacji powstaje w odpowiedzi na często ukrytą wolę zemsty, która pojawia się w osobach, które chce się kontrolować. Takie dajmony lub demony są wbudowane w naszą psychikę na wczesnym etapie w okresie niemowlęcym, gdzie stanowią rodzaj wewnętrznego lochu zawierającego zarówno ciemiężcę szukającego dominacji jak i ofiarę szukającą zemsty (wiąże się z ssaczą polityką władzy). Późniejsze uwarunkowania jedynie nakładają na dajmony i demony powłokę uwarunkowań społecznych, manier, przebrań, subtelności i oszustw o ​​różnej grubości.

Mszę Chaosu (D) można odprawiać w kilku celach:

1. Jako akt Inwokacji.

Może ją przeprowadzić w celu zaradzenia warunkom niewystarczającej motywacji lub pewności siebie.

2. Jako akt Inwokacji i Zaklinania.

Można jej użyć do wspomagania rzucania zaklęć, mających na celu osiągnięcie określonych aktów zemsty lub dominacji.

3. Jako akt Oświecenia.

Może posłużyć do wygenerowania wystarczającej gnozy, aby cisnąć Kia w nie-ja (ang. no-self), w nie-umysł (ang. no-mind), białe światło pustki, twórczą pustkę, obwód metaprogramowania lub jakkolwiek chcesz to nazwać.


Rytuał:

1. Deklaracja intencji.

Jest moją Wolą inwokować demony zemsty i dominacji

a) dla pozyskania motywacji i rozwinięcia asertywności

b) w celu rzucenia zaklęcia zemsty/dominacji

c) by pełniły funkcję bramy do kreatywnej pustki

(niepotrzebne skreślić)

2. Cztery nuty na głośnym instrumencie.

3. Wizualizuj siebie w postaci Demona Zemsty.

4. Weź mały astralny lub materialny sztylet. Narysuj nim kwadrat na piersi, wizualizując go jako czarny kwadrat.

5. Inwokacja Demona Zemsty:

Kontynuuj dajmoniczną wizualizację.

Refrenowi “ODPŁACĘ CI DRANIU!” towarzyszą groźne gesty nożem. Jest wykrzykiwany po każdej linijce inwokacji z wyjątkiem ostatniej.

 

Inkantacja

ZA WSZYSTKIE OBRAZY, KTÓRE ZNOSIŁEM W MILCZENIU

ZA WSZYSTKIE RZECZY, DO KTÓRYCH MNIE ZMUSIŁEŚ

ZA CAŁY TEN SARKAZM

ZA WSZYSTKIE AROGANCKIE POLECENIA

ZA TO ŻE UWAŻASZ SIĘ ZA LEPSZEGO

ZA WSZYSTKIE TE SYTUACJE, GDY POSTAWIŁEŚ NA SWOIM

ZA WSZYSTKIE RZECZY, KTÓRE MI ZROBIŁEŚ

ZA WSZYSTKIE PONIŻENIA, KTÓRYCH OD CIEBIE DOZNAŁEM

ZA CAŁY BÓL, KTÓRY MI ZADAŁEŚ

JESTEŚ ODE MNIE GORSZY. POSMAKUJ MEJ GORZKIEJ FURII!

ZEMSTA! ZEMSTA! ZEMSTA! (dźgasz nożem)

 

6. W tym momencie można rzucić zaklęcie za pomocą wizualizacji, sigila lub w inny sposób.

7. Trzy nuty na głośnym instrumencie.

8. Wizualizuj siebie w postaci Demona Dominacji. W wyobraźni obróć głowę i ramię o pół obrotu, aby odsłonić drugą twarz.

9. Weź duży astralny lub materialny miecz bądź pałkę. Narysuj za jego pomocą trójkąt na swojej piersi, wizualizując go jako płonący czerwony trójkąt.

10. Inwokacja Demona Dominacji:

Kontynuuj dajmoniczną wizualizację.

Refrenowi “RÓB, CO MÓWIĘ MAŁY GNOJKU!” towarzyszą groźne gesty bronią. Jest wykrzykiwany po każdej linijce inwokacji z wyjątkiem ostatniej.

 

Inkantacja

ZA CAŁE TWOJE GŁUPIE NIEPOSŁUSZEŃSTWO

ZA CAŁĄ TWOJĄ GŁUPIĄ BEZCZELNOŚĆ

NIE PATRZ SIĘ TAK NA MNIE IDIOTO

ZA CAŁY TRUD, KTÓRY TRZEBA WŁOŻYĆ BYŚ POJĄŁ CEL

NIE DOSTRZEGASZ TEGO ŻE TO JA WIEM NAJLEPIEJ?

TO JA TU WYDAJĘ ROZKAZY

TWOJE ŻAŁOSNE PRAGNIENIA TO NIE MÓJ PROBLEM

JESTEM WAŻNIEJSZY NIŻ TY

ŻĄDAM POSŁUSZEŃSTWA! NATYCHMIAST!

JESTEM OD CIEBIE LEPSZY, POSMAKUJ MEJ GWAŁTOWNEJ FURII!

DOMINACJA! DOMINACJA! DOMINACJA! (atakujesz bronią)

 

11. W tym momencie można rzucić zaklęcie.

12. Zakończ wizualizację i odpędź śmiechem w celu zakończenia operacji.

lub

Jeśli rytuał miał na celu Oświecenie, postępuj następująco:

Zakończ dajmoniczną wizualizację. Wizualizuj krótko ośmioramienną Gwiazdę Chaosu na swojej piersi. Odszukaj tą wewnętrzną pustkę, z perspektywy której dajmony jawią się jako oddzielne byty. Porównaj intensywność doświadczenia zarówno bycia nimi jak i nie bycia nimi. W razie konieczności oddaj się kontemplacji:

JESTEM DAJMONAMI

NIE JESTEM DAJMONAMI

JESTEM I NIE JESTEM DAJMONAMI

Po upływie stosownego czasu, odegnaj śmiechem.

Przypisy: 

(1) Tytuł oryginalny: The Mass of Chaos (D) - The Dungeon/Daemon Psychodrama with added Higher Consciousness. 

 

Liber VIII

Liber VIII jest rytuałem objawionym Mistrzowi Therionowi w trakcie wizji 8 Etyru mającą na celu osiągnięcie Wiedzy i Konwersacji ze Świętym Aniołem Stróżem.

Rytuał

Oto co ma zrobić ten, kto pragnie zgłębić misterium Wiedzy i Konwersacji ze Świętym Aniołem Stróżem:

Niechaj przygotuje komnatę: jej ściany oraz sufit mają być białe, a podłoga pokryta dywanem w białe i czarne kwadraty. Obrzeża dywanu mają byś błękitne i złote.

Jeśli operacja będzie odbywać się w mieście, to pokój nie może mieć okien; jeśli zaś na wsi, to byłoby lepiej, gdyby okna znajdowały się w suficie. Jeśli jest to możliwe, niechaj inwokacja zostanie wykonana w świątyni przygotowanej do rytuału przejścia przez Tuat.

Z sufitu ma zwisać czerwona lampa, w której będzie paliła się oliwa. Lampa będzie czysta i gotowa do użycia po modlitwie o zachodzie słońca. Pod lampą powinien znajdować się kwadratowy ołtarz, półtora bądź dwa razy wyższy w stosunku do swej szerokości.

Na ołtarzu ma znajdować się srebrna kadzielnica w kształcie półkuli, wsparta na trzech nóżkach. Jej środek ma być wykonany z miedzi, a góra z pozłacanego srebra. Należy spalać w niej kadzidło sporządzone z czterech części olibanum, dwóch części pachnącej żywicy i jednej części agaru bądź cedru, albo też sandałowca. To wystarczy.

W obrębie ołtarza ma znajdować się także przechowywany w kryształowym flakoniku święty olejek wykonany z mirry, cynamonu i galangalu.

Jeśli wykonujący rytuał posiada stopień wyższy od Probanta, to i tak ma odziać się w szaty Probanta, albowiem na jego piersi znajduje się płomienna gwiazda otwarcie wskazująca na Ra-Hoor-Khuita. Na plecach nosi tajemne symbole: błękitny zstępujący trójkąt to Nuit, a czerwony wstępujący trójkąt to Hadit. Jam jest złotym Tau, znajdującym się w samym środku ich zespolenia. Jeśli preferuje, może odziać się w szatę wykonaną z purpurowego i zielonego jedwabiu, na którą ubierze pozbawiony rękawów jasnobłękitny płaszcz, ozdobiony złotymi cekinami. Wewnętrzna strona płaszcza ma mieć szkarłatny kolor.

Wykona migdałową, bądź leszczynową różdżkę. Stosowną gałąź zetnie o świcie ekwinokcjum bądź solstycjum, lub w dniu Corpus Christi, albo w trakcie jednego z trzech dni wyznaczonych przez Księgę Prawa.

Na złotym dysku wygraweruje własnoręcznie świętą siedmiokrotną bądź dwunastokrotną tablicę. Może zastąpić ją innym stosownym godłem. Wzór ma być wpisany w kwadrat znajdujący się w kręgu, który z kolei ma zostać przyozdobiony skrzydłami. Całość ma nosić na czole. Talizman przymocuje doń za pomocą wstążeczki błękitnego jedwabiu.

Co więcej, będzie nosił pas wykonany z wawrzynu bądź róży, bluszczu czy też ruty, i każdego dnia po modlitwie o wschodzie słońca spali go w ogniu kadzielnicy.

Będzie modlił się trzy razy dziennie, o zachodzie, o północy i o wschodzie. Jeśli będzie w stanie tego dokonać, niechaj wznosi swe modły także cztery razy pomiędzy wschodem i zachodem.

Modlitwa powinna trwać przynajmniej godzinę i zawsze powinien starać się ją wydłużyć, by zapłonąć modlitwą. W ten sposób będzie przywoływał swego Świętego Anioła Stróża przez jedenaście tygodni. W ostatnim tygodniu będzie modlił się siedem razy dziennie.

W trakcie tego okresu, używając danej mu z samej Korony mądrości i zrozumienia, skomponuje stosowną inwokację, którą zapisze złotymi literami na ołtarzu.

Góra ołtarza ma być wykonana z białego i dobrze oszlifowanego drewna. Na jego środku ustawi wykonany z dębu szkarłatny trójkąt, na którym będzie stała kadzielnica.

Wykona kopię inwokacji na białym papierze welinowym, używając tuszu, a jej tekst przyozdobi pięknymi wzorami, które podyktuje mu jego estetyka i wyobraźnia.

Kiedy nastanie pierwszy dzień dwunastego tygodnia, dokładnie o wschodzie słońca wejdzie do komnaty, spali w ogniu lampy kopię inwokacji i rozpocznie modlitwę.

W trakcie modlitwy komnata wypełni się światłem przyćmiewającym wszelką chwałę i zapachem, przy którym wszelka słodycz staje się goryczą. Wówczas pojawi się Święty Anioł Stróż; tak, pojawi się Święty Anioł Stróż. Porwie go Misterium Świętości.

Przez cały dzień będzie radował się wiedzą i konwersacją ze Świętym Aniołem Stróżem.

Przez następne trzy dni pozostanie w świątyni od wschodu do zachodu i będzie słuchał rad przekazywanych przez Anioła. Będzie także doznawał cierpień, których powinien doświadczyć.

Przez następnych dziesięć dni będzie stopniowo kończył konwersację w sposób, w jaki zostanie nauczony. Albowiem musi on zharmonizować świat wewnętrzny ze światem zewnętrznym.

Po upływie 91dni powróci do świata i rozpocznie wykonywanie dzieła, do którego wyznaczył go Anioł.

Nie muszę więcej mówić na ten temat, albowiem jego Anioł potraktuje go łagodnie i wskaże stosowne sposoby na doskonałe przywołanie. Kto posiada swego Mistrza, ten nie potrzebuje niczego więcej. Niechaj kontynuuje swą konwersację z Aniołem tak, by dzięki niej mógł wreszcie dotrzeć do Miasta Piramid.

Bibliografia:

Aleister Crowley, Wizja i głos z komentarzami, Wydawnictwo Lashtal-Press, Gdynia-Londyn 2011.

Crowley - Liber Samekh and Liber VIII:

https://www.scribd.com/document/377145632/Crowley-Liber-Samekh-and-Liber-VIII